Ενότητα 4 κεφάλαιο 3 . Ερμούπολη : μια νέα πόλη γίνεται οικονομικό κέντρο του νεοελληνικού κράτους

Η Σύρος τον 18ο αιώνα

Η Σύρος τον 19ο αιώνα

Παρατηρώ τις δύο εικόνες . Ποια μεγάλη διαφορά εντοπίζω ; 

Από τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια, αλλά και σε όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα , η Ερμούπολη θα αναδειχθεί στο σημαντικότερο εμπορικό και αργότερα βιομηχανικό κέντρο του νέου ελληνικού κράτους. Η Ερμούπολη ως οικισμός δημιουργήθηκε, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, από ελληνικούς προσφυγικούς πληθυσμούς που έφταναν στο νησί της Σύρου από τις περιοχές που είχαν καταστραφεί από τους Οθωμανούς. Χιώτες, Σμυρνιοί, Ψαριανοί και άλλοι πρόσφυγες θα αποτελέσουν τον αρχικό πληθυσμό της νέας πόλης.

Ψυχρά και θερμά χρώματα

Μαθαίνουμε για τα ψυχρά και θερμά χρώματα και δημιουργούμε !

Μαργαρίτα

Eνότητα 4 . Κεφάλαιο 2 : Η Ελλάδα στα χρόνια του Όθωνα

Η Αθήνα τη δεκαετία του 1840

Όπως έχουμε ήδη δει, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, οι Μεγάλες Δυνάμεις επέλεξαν το 1832 για το αξίωμα του βασιλιά της Ελλάδας τον 17χρονο Όθωνα γιό του βασιλιά της Βαυαρίας. Τα δημοκρατικά συντάγματα της Επανάστασης δεν εφαρμόστηκαν ποτέ και επιβλήθηκε στην Ελλάδα το αντιλαϊκό πολίτευμα της απόλυτης μοναρχίας. Ο Όθωνας έφτασε στην Ελλάδα το 1833, επειδή όμως δεν είχε ενηλικιωθεί ακόμα, ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας για δύο χρόνια τρεις Γερμανοί αξιωματούχοι της Βαυαρίας (περίοδος Αντιβασιλείας) . Το 1835 ανέλαβε την εξουσία, ο ίδιος ο Όθωνας.

Ενότητα 4 . κεφάλαιο 1 Η Βιομηχανική Επανάσταση .

Από τα τέλη του 18ου αιώνα και κυρίως τον 19ο αιώνα, αρχικά η Βρετανία και μετέπειτα και οι υπόλοιπες χώρες της δυτικής Ευρώπης θα αναπτυχθούν στη βιομηχανία. Η περίοδος αυτή ονομάζεται Βιομηχανική Επανάσταση και μετασχημάτισε ριζικά τις οικονομίες των περισσότερων χωρών προκαλώντας σημαντικές αλλαγές στις επικοινωνίες και στις μεταφορές. Κύρια γνωρίσματα της Βιομηχανικής Επανάστασης ήταν η εκτεταμένη χρήση μηχανών που περιόριζαν την ανθρώπινη εργασία αυξάνοντας την παραγωγή και μειώνοντας το κόστος των προϊόντων, η αξιοποίηση νέων μορφών ενέργειας, η ανάπτυξη νέων μέσων μεταφοράς όπως ο σιδηρόδρομος και οι υψηλοί ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης.

H Ελληνική Επανάσταση. Συνοπτική παρουσίαση της τρίτης ενότητας.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 εντάσσεται στα ευρωπαϊκά επαναστατικά κινήματα ενάντια στα αντιδημοκρατικά, απολυταρχικά καθεστώτα και την Ιερή Συμμαχία. Προετοιμάζεται από τη Φιλική Εταιρεία και εμπνέεται από τις ιδέες του νεοελληνικού Διαφωτισμού για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία.

Κεφάλαιο 3 - Ενότητα 13. Το τέλος της Επανάστασης και η Ελληνική Ανεξαρτησία

Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, εννιά χρόνια μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος. Τα σύνορά του είναι περιορισμένα στη γραμμή Αχελώου και Σπερχειού ποταμού, αφήνοντας ένα μεγάλο μέρος της Στερεάς Ελλάδας στα χέρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δύο χρόνια αργότερα (1832) τα σύνορα του κράτους θα διευρυνθούν στη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού κόλπου. Ουσιαστικά, το πρώτο ελληνικό κράτος θα αποτελείται από την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τις Κυκλάδες και τις Σποράδες.

Ενότητα 3 Κεφάλαιο 12. Ο Ιωάννης Καποδίστριας κυβερνήτης της Ελλάδας

O Ιωάννης Καποδίστριας

Η τρίτη Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα το 1827 εξέλεξε πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας τον Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Καποδίστριας είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, μέχρι το 1822 και διέθετε πολιτική πείρα και διεθνές κύρος. Όταν έφτασε στο Ναύπλιο πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους (1828), η κατάσταση στη χώρα ήταν τραγική. Ο πολύχρονος πόλεμος, οι καταστροφές στις καλλιέργειες από τις λεηλασίες, οι πρόσφυγες από τα διάφορα μέρη της Ελλάδας και οι εμφύλιες διαμάχες είχαν ερημώσει τα πάντα και κυριαρχούσε η φτώχεια και η αναρχία. Ο νέος κυβερνήτης ξεκινούσε, επομένως, το έργο του κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες.

Ενότητα 3 Κεφάλαιο 11 Ο αγώνας γύρω από την Ακρόπολη – Η ναυμαχία του Ναβαρίνου

Καραϊσκάκης Γεώργιος

Ύστερα από την πτώση του Μεσολογγίου, ο Κιουταχής προχώρησε στην Αττική και πολιόρκησε την Ακρόπολη που υπερασπιζόταν η φρουρά της, με αρχηγό τον Γιάννη Γκούρα. Τότε διορίστηκε από την επαναστατική κυβέρνηση, αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας, ο οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης και στάλθηκε να αντιμετωπίσει τον Κιουταχή.