«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ' την αρχή…»
Μοιάζει με παραμύθι αλλά είναι ένα μυθιστόρημα, μια συναρπαστική περιπέτεια. Είναι η "Tελευταία μαύρη γάτα", το έργο του ποιητή παραμυθιών Ευγένιου Τριβιζά, που συνδυάζει τον λυρισμό με το χιούμορ, τη συγκίνηση με το μυστήριο, την απόγνωση με την ελπίδα, ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της δεισιδαιμονίας.
"Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει".
Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας - αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας. Φαίνεται ότι πάλι ξεχάσαμε εκείνα που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, και ότι η τρέλα έχει αρχίσει να απλώνει για άλλη μια φορά τα πλοκάμια της στο νου και στις καρδιές μας.
"Η πικρή αλήθεια", λέει ο Ευγένιος Τριβιζάς, "είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη (VOX IN RAMA) στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη”.
Δυστυχώς, όμως, η δεισιδαιμονία και η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί παρόμοιους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. Ακόμη και στις μέρες μας οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ενοχοποιούνται, όπως η μαύρη γάτα της ιστορίας μας, για όλα τα προβλήματα .
"Σε ένα μακρινό νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες και χίλιους δύο απάνθρωπους τρόπους. Σε λίγο έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια μαύρη γάτα έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει".
Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας - αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας. Φαίνεται ότι πάλι ξεχάσαμε εκείνα που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε, και ότι η τρέλα έχει αρχίσει να απλώνει για άλλη μια φορά τα πλοκάμια της στο νου και στις καρδιές μας.
"Η πικρή αλήθεια", λέει ο Ευγένιος Τριβιζάς, "είναι ότι τα επεισόδια του μυθιστορήματος ωχριούν μπροστά στους διωγμούς που έχουν υποστεί στην πραγματικότητα οι μαύρες γάτες ιδιαίτερα τον Μεσαίωνα. Την περίοδο εκείνη οι πληθυσμοί της Ευρώπης πίστευαν ότι οι μαύρες γάτες είναι ενσαρκώσεις του Σατανά. Το 1233 ο Πάπας Γρηγόριος ο Ένατος είχε εκδώσει μια παπική διακήρυξη (VOX IN RAMA) στην οποία κατηγορούσε τις γάτες ότι υπηρετούν τον πρίγκιπα του σκότους και το 1484 ο Πάπας Ινοκέντιος ο Όγδοος σε μια εγκύκλιο όριζε ότι οι μάγισσες πρέπει να καίγονται στην πυρά μαζί με τις γάτες τους. Οι φοβεροί αυτοί διωγμοί συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες βασανίστηκαν με ανατριχιαστικούς τρόπους, κρεμάστηκαν, πνίγηκαν, τεμαχίστηκαν και κάηκαν ζωντανές, σε σημείο που το είδος σχεδόν εξαφανίστηκε από την Ευρώπη”.
Δυστυχώς, όμως, η δεισιδαιμονία και η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμα ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί παρόμοιους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. Ακόμη και στις μέρες μας οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ενοχοποιούνται, όπως η μαύρη γάτα της ιστορίας μας, για όλα τα προβλήματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου